Misschien ben ik bijna klaar. Zo voelt het wel weer. Aan de andere kant weet ik dat ik ook de tweede versie helemaal moet doorlezen, kiezen wat te schrappen en dan verfijnen. Ik heb zeker 10.000 woorden uit de eerste versie weggegooid (uit het verhaal, niet van de computer) en ben nu de boel weer aan elkaar aan het schrijven. Een prima bezigheid, want het verhaal gaat er alleen maar op vooruit.
Wat ik wel steeds meer begin te leren, is dat het schrijven van een boek geen marathon is. Er zijn nogal wat blogs, boeken en artikelen die dit (motiverend bedoelde) beeld verspreiden. Schrijven is geen sprint en heeft veel geduld nodig. Maar een boek is veel complexer dan een marathon. Ik ren weleens naar de bus en ben verder geen expert, maar ik kan met alle gemak een trainingsschema bedenken waarmee mensen na vijf of zes maanden uiteindelijk 42 kilometer kunnen rennen. Ik heb mijn eerste schrijftarget (50.000 woorden) allang overschreden, maar daarmee was het nog lang niet klaar. Nu ik die afstand heb afgelegd, is het zoeken naar de bestemming. Die komt trouwens steeds dichterbij.
Bas schrijft een boek 